6 mei

Goddelijke stoutmoedigheid

De weg is lang en vermoeiend. De wereld is vermoeid. Er zijn tegenwoordig zo velen vermoeid. 'Kom tot Mij en Ik zal u rust geven'.
Mijn kinderen, die jezelf onder Mijn vlag schaart, je moet zien, dat daarop deze woorden geschreven staan: 'De Zoon des mensen'.
Wat de wereld voelt, moet Ik voelen, Ik - de Zoon des mensen. Jullie zijn Mijn volgelingen - dus moet de vermoeidheid van de mens van vandaag jullie deel zijn - zij, die vermoeid zijn en zwaar beladen, moeten tot jullie komen en die rust vinden, die je in Mij gevonden hebt. Mijn kinderen, het moet er Mijn volgelingen niet om gaan aan Mijn rechter- en linkerhand te zitten, maar zij moeten bereid zijn te drinken uit de beker, waaruit Ik drink.
Arme wereld - leer haar, dat er maar één geneesmiddel is voor al haar kwalen: eenheid met Mij. Durf te lijden, durf te overwinnen, wees vervuld van Mijn Goddelijke stoutmoedigheid. Onthoud dit. Eis het onmogelijke.
Juist dat, waarvan de wereld denkt, dat het onmogelijk is, kan altijd jullie deel zijn. Bedenk, Mijn kinderen, Goddelijke stoutmoedigheid.

De vruchtbare vlakte

Zoekt en gij zult vinden.
Zoals een moeder die zich voor haar kind verstopt, zich zo opstelt dat ze gevonden wordt, zo is het met Mij. Dus het vinden van Mij en de rijkdommen van Mijn Koninkrijk hangt niet altijd af van een ijverige, ingespannen inzet om iets te bereiken, maar van het loutere op zoek gaan.
Is dit een troost voor je?
Wanneer je aan een periode van zoeken begint, plaats Ik Mijzelf op je weg, en het soms dorre pad van het gebed wordt een vruchtbare vlakte waarop je verbaasd zult ontdekken dat je zoeken al zo snel voorbij is. En zo, wederkerige vreugde.