- 23 april

Te veel spreken

Naarmate je meer en meer met Mij leeft, kan het niet anders of je ontvangt leiding. Dit volgt onherroepelijk. Deze tijden echter zijn geen tijden om te vragen of je de weg mag zien en of je geleid mag worden, maar het zijn tijden om Mijn tegenwoordigheid te voelen en te ondergaan. Vraagt de rank voortdurend aan de wijnstok of hij van sap voorzien mag worden, en of hij mag weten in welke richting hij moet groeien? Nee, dat komt juist op natuurlijke wijze door de verbinding met de wijnstok; en Ik heb gezegd: 'Ik ben de ware wijnstok en gij zijt de ranken'.
Aan de ranken hangen de uitgelezen druiven, die allen vreugde geven en voeden. Maar er is geen rank, die denkt, dat hijzelf de vruchten, de druiven, heeft gevormd en gemaakt.
Nee! De druiven zijn de vrucht van de wijnstok, de moederplant. De rank heeft tot taak een kanaal te zijn voor de levenssappen.
Daarom is het verbonden zijn met Mij het enige, dat dringend noodzakelijk is, Mijn kinderen. Al het andere volgt vanzelf, en de verbondenheid met Mij kan het resultaat zijn van het feit, dat je je bewust bent van Mijn tegenwoordigheid.
Spreek niet te gauw tegen anderen. Doe dit nooit. Bid altijd of duidelijk mag blijken, dat het noodzakelijk is om te spreken, en of je dan heel duidelijk geleid mag worden. Mijn Geest is verdreven door de woorden van mensen. Woorden, woorden en nog eens woorden. Velen hebben Mij wel Here, Here, genoemd, maar hebben niet de dingen gedaan, die Ik had gezegd.
Spreek niet te veel. Daden leven en weerklinken de eeuwen door - woorden gaan verloren. Het is zoals Paulus heeft gezegd:
Al spreek ik de talen van mensen en engelen: als ik de liefde niet heb, ben ik niet meer dan een galmende gong of een rinkelende bel. Al bezit ik de gave van de profetie... als ik geen liefde heb, ben ik niets...
Bedenk, dat Ik zelden in woorden spreek tot het menselijk hart. Men zal Mij zien door het werk, dat Ik door je doe; ontmoet Mij in de sfeer van liefde en cijfer jezelf weg. Denk niet, dat je moet spreken.
Toen de mens ophield om op eenvoudige en natuurlijke wijze omgang te hebben met zijn God, nam hij zijn toevlucht tot woorden - woorden. Babel was er het gevolg van. Toen wilde God de mens van de aarde wegdoen. Stel wat minder vertrouwen op woorden. Denk er altijd aan, dat het spreken tot het gebied van de zintuigen behoort. Maak het dus tot je dienaar, nooit tot je meester.

Woorden des levens

Here, Uw Woord blijft en leidt onze voetstappen.
Bewaar Mijn woorden in je hart als een kostbare schat. Ze zullen thans even zeker in je behoeften voorzien als ze voorzagen in de behoeften van hen tot wie Ik ze sprak, toen Ik op aarde was, want ze werden niet in de tijd gesproken, maar in de eeuwigheid.
Indien Mijn geschenk aan de mens het eeuwige leven is, dan zijn de woorden bezield door dat leven, eeuwig en evenzeer van toepassing op je huidige noden als destijds.
Maar de woorden en de leiding zijn niet voor allen. Ze zijn voor hen die MIJN grote gave van het eeuwige leven AANVAARDEN.
'En dit is het eeuwige leven, dat ze U mogen kennen, de enige waarachtige God, en Jezus Christus, die Gij gezonden hebt'.