18 september

Vertoef daar

Wie in de schuilplaats des Allerhoogsten is gezeten, vernacht in de schaduw des Almachtigen. (Psalm 91:1)
Verborgen op een veilige plaats, die alleen bij God en bij jou bekend is. Zo geheim, dat zelfs geen macht ter wereld die kan vinden.
Maar je moet daar vertoeven, Mijn geliefde kinderen. Maak het tot je thuis. Tot je woonplaats.
Op dat huis zal Mijn schaduw rusten om het dubbel veilig te maken, en dubbel geheim. Gelijk de vleugels van een broedende moedervogel, zo rust die schaduw op dat huis. Wat moet je je daar veilig en zeker voelen!
Als angsten je aangrijpen en zorgen je kwellen, dan komt dat, omdat je je buiten die beschermende schaduw hebt gewaagd. Het enige, dat je dan te doen hebt, is, dat je weer in je schuilplaats kruipt. Rust dus.

Je kunt helpen

Mijn volgelingen moesten Mijn wereld redden - door Mijn geboden te houden, door een nauwe verbondenheid met Mij en door de inwonende kracht van Mijn Geest.
Maar ze moesten een bijzonder volk zijn. Mijn godsdienst die het leven van de mensen moest veranderen, en die zo revolutionair zou zijn dat ze gezinnen zou scheiden en overheden zou reorganiseren, is een traditie geworden, getolereerd waar niet gewaardeerd.
Haar waarheden werden aangepast aan de verlangens van de mens. Haar volgelingen dragen geen vlammend zwaard, ze dragen geen boodschap van een liefde, zo teder dat ze elke wond geneest, zo verterend dat ze elke zonde wegbrandt. Mijn kruis is ouderwets. Mijn liefdevolle Vader slechts 'het hoogste doel'.
De mens geniet van zijn zelfgenoegzaamheid en tracht zichzelf ervan te overtuigen dat alles wel is. Kan hij een liefhebbbende, begrijpende Vader misleiden, die weet dat achter al dat opscheppen vrees, verlangens, wanhoop schuilgaan?
Kan Ik de mens zo achterlaten? Kan Ik hem Golgotha aanbieden en als hij er niets mee van doen wil hebben, hem dan aan zijn lot overlaten? Ik ken te zeer zijn behoefte aan Mij. Jullie kunnen Mij helpen.